బీర్బల్ - బావి కథ

                             

ఒక రోజు, ఒక రైతు తన పొలం కోసం నీటి వనరు కోసం చూస్తున్నాడు, అతను తన పొరుగువారి నుండి బావి కొన్నాడు. అయితే పొరుగువాడు చాకచక్యంగా వ్యవహరించాలని అనుకున్నాడు. మరుసటి రోజు, రైతు తన బావి నుండి నీరు తీయడానికి వచ్చినప్పుడు, పొరుగువాడు నీళ్ళు తీసుకోనివ్వటానికి నిరాకరించాడు.

ఎందుకు అని రైతు అడిగినప్పుడు, పొరుగువాడు, “నేను నీకు బావిని మాత్రమే అమ్మాను , నీటిని కాదు  ” అని సమాధానం ఇచ్చి అతన్ని దబాయించి వెళ్ళగొట్టాడు . మనస్తాపానికి గురైన రైతు న్యాయం కోరడానికి చక్రవర్తి వద్దకు వెళ్ళాడు. ఏమి జరిగిందో వివరించాడు.

చక్రవర్తి తన తొమ్మిది, మరియు తెలివైన, సభికులలో ఒకరైన బిర్బల్‌ను పిలిచాడు. బీర్బల్ రైతుకి సహాయం చేస్తానని మాట ఇచ్చాడు. 

బీర్బల్ పొరుగువారిని ప్రశ్నిస్తూ, “మీరు రైతు బావి నుండి నీరు తీసుకోవడానికి ఎందుకు అనుమతించరు? మీరు బావిని రైతుకు అమ్మారా? ”

పొరుగువాడు, “బీర్బల్, నేను బావిని రైతుకు అమ్మేసాను కాని దానిలోని నీరు కాదు. బావి నుండి నీరు తీసే హక్కు ఆయనకు లేదు. ”అన్నాడు.

బిర్బల్ ఇలా అన్నాడు, “చూడండి, మీరు బావిని అమ్మినందున, రైతు బావిలో నీటిని ఉంచడానికి మీకు హక్కు లేదు. మీరు రైతుకు అందులో నీటిని ఉంచినందుకు అద్దె చెల్లించండి, లేదా వెంటనే నీటిని మొత్తం బయటకు తీసుకోండి. ” 

తన పథకం విఫలమైందని గ్రహించిన పొరుగువాడు క్షమాపణ చెప్పి ఇంటికి వెళ్ళాడు.

నీతి : చేసిన మోసం ఎల్లకాలం నిలబడదు 

ప్రయాణంలో చీటీ

ప్రతి సంవత్సరం రవి  తల్లిదండ్రులు వేసవి సెలవుల  కోసం అతని అమ్మమ్మ ఇంటికి తీసుకువెళ్లేవారు , వారు రెండు వారాల తరువాత  ఇంటికి తిరిగి వస్తారు.

ఏళ్ళు గడుస్తున్నాయి రవి  పెద్దవాడయ్యాడు .అప్పుడు ఒక రోజు రవి  తన తల్లిదండ్రులకు ఇలా చెప్పాడు:

 నేను ఇప్పుడు పెద్దవాడిని, ఈ సంవత్సరం నేను ఒంటరిగా అమ్మమ్మ ఇంటికి వెళితే ఏమౌతుంది  ??? " కొద్దిపాటి  చర్చ తరువాత తల్లిదండ్రులు అంగీకరిస్తారు.

ఇక్కడ వారు రైలు ప్లాట్ ఫారం మీద నిలబడి,  రవికి  కిటికీ గుండా ప్రయాణానికి సంబంధించిన సలహాలు ఇస్తున్నారు, రవి మాత్రం బలవంతపు చిరునవ్వుతో  "నాకు తెలుసు, మీరు ఇప్పటికే నాకు చాలాసార్లు చెప్పారు ...! "  అని చెప్పాడు

రైలు బయలుదేరబోతోంది  రవి తండ్రి ఇలా చెప్పాడు ′ ′రవి , నీకు అకస్మాత్తుగా చెడు లేదా భయం అనిపిస్తే, ఇది నీ  కోసం! ......అని  అతను తన జేబులో నుంచి ఒక చీటీ తీసి తీసి రవికి ఇచ్చాడు  .

ఇప్పుడు రవి ఒంటరిగా ఉన్నాడు, రైలులో కూర్చున్నాడు, తల్లిదండ్రులు లేకుండా, మొదటిసారి ...

అతను కదులుతున్న రైలు నుంచి  కిటికీ గుండా దృశ్యాన్ని చూస్తాడు ..

అతని చుట్టూ అపరిచితులు ఉన్నారు , హడావిడి జరుగుతోంది , కంపార్ట్‌మెంట్‌లోకి వివిధ స్టేషన్లలో రైలు ఎక్కేవారు అలాగే దిగేవారు జనసందోహంగా ఉంది , అతను ఒంటరిగా ఉన్నాడు అనే భావన కలిగింది   ...కాబట్టి  మరింత అసౌకర్యంగా అనిపించింది  ...ఇప్పుడు తను భయపడ్డాడు.

ఒక వ్యక్తి కోపంగా చూస్తున్నట్లు, మరొకరు చిరాకు చుబిస్తున్నట్లు భావనలు  ఒక్కసారిగా చుట్టుముట్టాయి . తల దించుకుని సీటు మూలకు జరిగి ముడుచుకు కూర్చున్నాడు . కన్నీళ్ళు వచ్చాయి.

ఆ సమయంలో అతను తన తండ్రి తన జేబులో ఏదో ఉంచినట్లు గుర్తు వచ్చింది .

వణుకుతున్న చేతితో అతను ఈ కాగితపు ముక్కను  తెరిచాడు :

 నాయనా రవి చింతించకు, నేను ప్రక్క  కంపార్ట్మెంట్లో ఉన్నాను ...

మన జీవితంలో కూడా ఇదే జరుగుతుంది  ...

దేవుడు మనలను ఈ లోకానికి పంపినప్పుడు,  ఆయన మన జేబులో ఒక గమనికను కూడా జార్చారు ,

నేను మీతో ప్రయాణిస్తున్నాను, నేను మీ దగ్గరలోనేలో ఉన్నాను, నన్ను పిలవండి ...

కాబట్టి భయపడవద్దు, నిరాశ చెందవద్దు, ఇది మీ శారీరక మరియు మానసిక ఆరోగ్యాన్ని మాత్రమే ప్రభావితం చేస్తుంది .. ఆయనను నమ్మండి, ఆయనపై నమ్మకం ఉంచండి, మన దేవుడు మనతో ఎల్లప్పుడూ ఉంటాడు, మన ప్రయాణమంతా-

హరే కృష్ణ

జంబుద్వీపం అంటే....

సంకల్పం లో జంబుద్వీపే భరతవర్షే అని అంటారు కదా ,కొంచెం వివరాలు చెప్పగలరు 

జంబుద్వీపం అంటే కేవలం భారత ఉపఖండమే కాదు. జంబుద్వీపంలో ఆసియా, ఐరొపా, ఆఫ్రికా, ఉత్తర అమెరికా ఉండేవి. జంబుద్వీపాన్ని 9 వర్షాములుగా (భౌగోళిక ప్రాంతాలు) విభజించారు. వాటిలో మన భరతవర్షం ఒకటి. మిగిలిన 8 వర్షములు ఇవి:

1) కేతుముల వర్ష 2) హరి వర్ష 3) ఇలవ్రిత వర్ష 4) కురు వర్ష 5) హిరణ్యక వర్ష 6) రమ్యక వర్ష  

7) కింపురుష వర్ష 8 ) భద్రస్వ వర్ష

పూర్వం భరతవర్షంగా పిలవబడిన మన భారతదేశం ఈజిప్టు, ఆఫ్ఘనిస్తాన్, బలుచిస్తాన్, ఇరాన్, సుమేరియా, క్యాస్పియన్ సముద్రం (ఒకప్పుడు కష్యప సముద్రం) వరకు వ్యాపించి ఉండేది. ఈ భరతవర్షంలో ఉండే భరత ఖండం (ప్రస్తుతం కోట్ల మంది భారతీయులు నివసిస్తున్న దేశం) వైదిక సంస్కృతి/నాగరికతకు ఆత్మ వంటిది.

పందికి పన్నీటి స్నానం

పందికి పన్నీటి స్నానం

పుష్కర దేశాన్ని ధనుంజయుడు పాలించేవాడు. అప్పటి వరకు ఉన్న కోశాధికారి చనిపోవడంతో ఆ పదవి ఖాళీ అయ్యింది. ఆ సంగతి తెలిసిన రాణి కుముదినీ దేవి రాజు దగ్గరకు వచ్చి, ఆ పదవిలో మా తమ్ముడు ఉత్తరుడిని నియమించండి’ అని కోరింది. ఉత్తరుడు ఏ పనీపాటా లేకుండా తిరిగే సోమరిపోతు. ఆ విషయం రాజుకు తెలుసు. మీ తమ్ముడు ఈ పదవికి తగినవాడు కాదు. కోశాగార పదవికి గణితశాస్త్రంలో ప్రావీణ్యం అవసరం’ అని భార్య కుముదినితో అన్నాడు రాజు. అలాగైతే మా తమ్ముడికి అవసరమైన విద్యలు నేర్పేందుకు ఓ గురువును ఏర్పాటు చేద్దాం’ అని పట్టుబట్టింది రాణి. రాజు కాదనలేక అతడినే పదవిలో నియమించాడు. ఉత్తరుడికి విద్య నేర్పేందుకు ఒక గురువును నియమించినా ఫలితం లేకపోయింది. ఆరు నెలలైనా ఏమీ నేర్చుకోలేదు సరికదా, గురువు తనకు సరిగా చెప్పడం లేదని ఫిర్యాదు చేశాడు. రాణి చెప్పిన మాటలు విని ఆ గురువును చెరసాలలో వేయించాడు రాజు. రాజుగారి నిర్ణయాన్ని ప్రశ్నించలేక గురువుగారి భార్య కుమిలిపోసాగింది. ఆమె బాధను గమనించిన పద్నాలుగేళ్ల కూతురు నాన్నను ఎలాగైనా విడిపించాలని అనుకుంది. ఓసారి మహారాజు మంత్రితో కలిసి నగర సంచారం చేస్తున్నాడు. ఆ సంగతి తెలిసిన గురువుగారి కూతురు ఓ ఉపాయం ఆలోచించింది. సరిగ్గా రాజుగారు తమ వీధిలోకి వచ్చే సమయానికి ఓ పంది పిల్లను పట్టుకుని దానికి పన్నీటితో స్నానం చేయించసాగింది. ఆ పంది విడిపించుకుని బురదగుంటలోకి వెళ్లిపోతున్నా మళ్లీ పట్టుకుని పన్నీరు పోయసాగింది. రాజు ఆ దృశ్యాన్ని చూసి ఆగాడు. వెంటనే మంత్రి, పంది పిల్లకు స్నానం ఏంటి పాపా?’ అని అడిగాడు. దీన్ని తెల్లగా చేసి కంపు పోగడదామని...’ అంది ఆ పాప. మంత్రి బిగ్గరగా నవ్వి, ఎంత పన్నీరు పోసినా పంది కంపు పోదు. ఇది పిచ్చిపని తెలియదా?’ అన్నాడు. మెదడులో తెలివిలేకపోయినా రాణిగారి తమ్ముడికి విద్య నేర్పించాలను కోవడం కన్నా పిచ్చిపనా? అలా నేర్పలేని గురువును చెరసాలలో వేయడం కన్నా పిచ్చిపనా?’ అని అడిగింది. రాజు, మంత్రి తెల్లబోయారు. వెంటనే ఆ పాప రాజుగారి దగ్గరకి వెళ్లి నమస్కరించి, మహారాజా! మీరు శిక్షించిన గురువు మా నాన్నగారు. ఆయన లేకపోవడం వల్ల మేమంతా పస్తులుంటున్నాం. నేను మాట్లాడింది తప్పయితే నన్ను కూడా శిక్షించండి’ అంది ధైర్యంగా. రాజు వెంటనే తన తప్పు గ్రహించి గురువును విడిపించడమే కాకుండా, కోశాగార పదవి నుంచి అప్పటికప్పుడే ఉత్తరుడిని తప్పించాడు.

జీవితం ఎవరికీ పక్షపాతి కాదు !!!

మహాభారతంలో, కర్ణుడు కృష్ణుడిని అడుగుతాడు - "నేను పుట్టిన క్షణంలోనే నా తల్లి నన్ను విడిచిపెట్టింది. నేను చట్టవిరుద్ధమైన బిడ్డగా పుట్టడం నా తప్పునా?

నేను క్షత్రియేతరుడిగా పరిగణించబడుతున్నందున నేను ధ్రోణాచార్య నుండి విద్యను పొందలేదు.

పరశురాముని దగ్గర విద్య నేర్చుకునే అవకాశం దొరికింది, కాని అప్పుడు  క్షత్రియుడని తెలియగానే   ప్రతిదీ మరచిపోయే శాపం ఇచ్చారు.

ఒక ఆవు అనుకోకుండా నా బాణంతో కొట్టబడింది , అందుకు దాని యజమాని నా తప్పుగా నన్ను శపించాడు.

ద్రౌపది స్వయంవరO‌లో నన్ను అవమానించారు.

కుంతి కూడా చివరకు తన ఇతర కుమారులను కాపాడటానికి మాత్రమే నాకు నిజం చెప్పింది.

నేను అందుకున్నరాజ్యము ,హోదా, మర్యాద  దుర్యోధనుడి ఉదారత్వము ద్వారాపొందినవి .

నేను అతని వైపు నిలబడటం  ఎలా తప్పు అవుతుంది ? "

శ్రీకృష్ణుడు సమాధానమిస్తూ,

"కర్ణ, నేను కారాగారం లో పుట్టాను.

నా పుట్టుకకు ముందే మరణం నా కోసం వేచి ఉంది.

నేను పుట్టిన రాత్రి నా తల్లిదండ్రుల నుండి విడిపోయాను.

చిన్నతనం నుండి, మీరు కత్తులు, రథాలు, గుర్రాలు, విల్లు మరియు బాణాల శబ్దం విని పెరిగారు. నేను నడవడానికి ముందే నా జీవితంలో ఆవులమంద యొక్క కొట్టాము, చావడి  మరియు నన్ను చంపేందుకు  బహుళ ప్రయత్నాలు మాత్రమే బహుమతిగా  వచ్చాయి!

సైన్యం లేదు, విద్య లేదు. ప్రజలు వారి సమస్యలన్నిటికీ నేను కారణమని చెప్పడం నేను వినగలిగాను.

మీ గురువులచే మీ అందరి ప్రశంసలు అందుకున్నప్పుడు నేను ఏ విద్యను కూడా పొందలేదు. నేను 16 ఏళ్ళ వయసులో మాత్రమే రిషి సందీపని గురుకులాలో చేరాను!

మీకు నచ్చిన అమ్మాయిని మీరు వివాహం చేసుకున్నారు. నేను ప్రేమించిన అమ్మాయిని పొందలేదు మరియు నన్ను కోరుకునే వారిని లేదా నేను రాక్షసుల నుండి రక్షించిన వారిని వివాహం చేసుకున్నాను.

జరాసంధుని  నుండి వారిని కాపాడటానికి నా మొత్తం సమాజాన్ని యమునా ఒడ్డు నుండి సముద్ర తీరానికి తరలించాల్సి వచ్చింది. అలా పారిపోవడానికి నన్ను పిరికివాడు అని పిలిచారు !!

దుర్యోధనుడు యుద్ధంలో గెలిస్తే మీకు  ఖ్యాతి  లభిస్తుంది. ధర్మరాజు యుద్ధంలో గెలిస్తే నాకు ఏమి లభిస్తుంది? యుద్ధానికి మరియు అన్ని సంబంధిత సమస్యలకు నింద మాత్రమే  ...

ఒక విషయం గుర్తుంచుకో, కర్ణ. ప్రతి ఒక్కరికీ జీవితంలో సవాళ్లు ఉన్నాయి.

జీవితం ఎవరికీ పక్షపాతి కాదు !!!

దుర్యోధనుడికి కూడా జీవితంలో చాలా లోటుపాట్లు జరిగాయి .అలాగే ధర్మరాజు మరియు అతని తమ్ముళ్లు చాలా అన్యాయాలని భరించాల్సి వచ్చింది .

కానీ సరైనది (ధర్మం) మన మనసుకు (మనస్సాక్షి) తెలుసు. మనకు ఎంత అన్యాయం జరిగినా, ఎన్నిసార్లు అవమానానికి గురైనా, మన వల్ల ఏమి జరిగిందో ఎన్నిసార్లు తిరస్కరించినా, ముఖ్యమైనది ఏమిటంటే, ఆ సమయంలో మనO ఎలా స్పందించాము  అనేది ముఖ్యమైనది.

కర్ణ! చింతించకు . జీవితంలోమనకు అన్యాయం జరిగినంత మాత్రాన తప్పు దారిని ఎంచుకొనడం సూచనప్రాయO  కాదు 

ఎల్లప్పుడూ గుర్తుంచుకో, జీవితం ఒక దశలో కఠినంగా ఉండవచ్చు, కానీ మనము నడిచే మార్గమే మన గమ్యాన్ని సూచిస్తుంది  ...

✍ _*ధర్మం....*_ఒక చిన్నకథ.....@ Rama Krishna Vaddadi

                                                          

*ఒక ఊళ్లో ఒక పేద పిల్లవాడు ఉండేవాడు. వాడికి తల్లిదండ్రులు లేరు. ఆ పిల్లవాడు చదువుకొనేందుకు అవసరమైన డబ్బులు కూడా ఉండేవి కావు వాడి దగ్గర. అందుకని వాడు ఇల్లిల్లూ తిరిగి, ఇంట్లోకి పనికి వచ్చే వస్తువులను అమ్మేవాడు. అలా వచ్చిన డబ్బుతో చదువుకొనేవాడు.*

*ఒకరోజున, అలా అమ్మకానికి పోయినప్పుడు, అతనికి బాగా ఆకలి వేసింది. ఎండ విపరీతంగా ఉన్నది; నీరసంగా ఉంది; ఇక తిరగలేని పరిస్థితి. చేతిలో ఒక్క రూపాయి మాత్రమే ఉంది. ఏంచేయాలి...?*

*'అక్కడున్న ఇంటి తలుపుతట్టి, కొంచెం అన్నం పెట్టమని అడుగుదాం' అనుకున్నాడు అతను. వెళ్ళి ఇంటి తలుపు కొట్టాడు- అయితే ఓ చక్కని యువతి ఇంటి తలుపు తెరిచేసరికి, వాడికి ఇక ఏమి అడగాలో తోచలేదు "ఒక గ్లాసుమంచినీళ్ళు ఇస్తారా?" అని మాత్రం అడగగల్గాడు. అయితే, పిల్లవాడి ముఖం‌ చూస్తే, 'వాడికి ఆకలిగా ఉంది' అని ఎవరైనా కనుక్కోగలరు. అందుకని ఆమె మంచినీళ్లకు బదులు, వాడికి ఒక పెద్ద గ్లాసెడు పాలు తీసుకొచ్చి ఇచ్చింది. పిల్లవాడికి ప్రాణం లేచి వచ్చి నట్లైంది. సంతోషంగా గ్లాసెడు పాలూ త్రాగేశాడు. త్రాగేశాక మళ్ళీ గుర్తుకొచ్చింది- 'తన దగ్గర ఉన్నది ఒక్క రూపాయే!' అని....*

*పిల్లవాడికి చాలా సిగ్గు వేసింది. అయినా అడిగాడు, జేబులో‌చెయ్యి పెడుతూ- "మీకు ఎంత చెల్లించాలి?" అని.*

*"నువ్వు ఏమీ చెల్లించనవసరం లేదులే!"అన్నది ఆ యువతి నవ్వుతూ. "దయతో చేసిన పనికి ప్రతిఫలం తీసుకోకూడదట- మా అమ్మ చెప్పింది!" అన్నది....*

*పిల్లవాడి కళ్ళు చెమర్చాయి. "అయితే మీరు కనీసం నా హృదయపూర్వక కృతజ్ఞతలు స్వీకరించాలి" అని చెప్పి, వాడు అక్కడినుండి ముందుకు సాగాడు.*

*ఆ గ్లాసెడు పాలతో పిల్లవాడి ఆకలి అప్పటికి ఎలాగూ తీరింది- శారీరకంగా సత్తువ వచ్చింది. అయితే దానితోబాటు వాడి మనస్సూ మార్పుకులోనైంది. మనిషిలోని మంచితనం పట్లా, దేవుని కరుణ పట్లా ఆ పసి హృదయంలో నమ్మకం ఒకటి, చిన్న విత్తనం మొలకెత్తినట్లు, మొలకెత్తింది. రాను రాను అది బలపడింది- ఆ పిల్లవాడు పెద్దయ్యేసరికి, ఆ నమ్మకం అతనిలో వ్రేళ్ళూనుకున్నది.*

*చాలా సంవత్సరాలు గడిచాయి. రోజులు ఒకేలాగా ఉండవు. అప్పటి ఆ యువతి ఇప్పుడు పెద్దదైంది. ఏదో ప్రమాదకరమైన జబ్బుకు లోనై, ఆమె ఆరోగ్యం బాగా దెబ్బతిన్నది. స్థానికంగా ఉన్న వైద్యులకు లొంగలేదు ఆ జబ్బు. వాళ్ళు ఆమెను పట్టణానికి వెళ్ళి ప్రత్యేక వైద్యులకు చూపించమన్నారు. ఆమెను చేర్చుకున్న ఆసుపత్రి వాళ్ళు ఆమె సమస్యను పెద్ద డాక్టరు గారికి అప్పగించ దలచారు. ఆమె వివరాలున్న ఫైలును డాక్టరుగారి దగ్గరికి పంపించారు. ఆమె ఊరి పేరు చూసిన డాక్టరుగారు వెంటనే లేచి, ఆమెను చూసేందుకు బయలుదేరి వచ్చారు.*

*ఆమెను చూడగానే పెద్ద డాక్టరుగారికి కళ్ళు చెమర్చాయి. 'ఎలాగైనా ఆమెను రక్షించాలి' అని నిశ్చయించుకొని, ఆయన ఆమె పట్ల ప్రత్యేక శ్రద్ధ చూపించారు. ఎట్టకేలకు ఆయన కృషి ఫలించింది- చాలా రోజుల పాటు మృత్యువుతో పోరాటం చేసిన తర్వాత, చివరికి ఆమె తన జబ్బు నుండి బయటపడింది...*

*ఇక ఆమె ఇంటికి వెళ్ళవచ్చు- వెళ్ళేముందు ఆసుపత్రికి చెల్లించాల్సిన మొత్తాన్ని చెల్లించటమే తరువాయి. ఎంత ఖర్చు అయ్యిందో‌మరి! ఆమెకు బిల్లు పంపించేముందు దాన్ని తనకోసారి చూపించమని ఆసుపత్రి యాజమాన్యాన్ని ఆదేశించారు పెద్ద డాక్టరుగారు. దాన్ని చూసిన తరువాత, ఆయన ఆ బిల్లు చివరలో ఏదో రాసి, ఆమెకు అందజేసారు. ఆమె ఆ బిల్లును చూసేందుకు కూడా భయపడింది- ఎందుకంటే, ఆమెకు తెలుసు- అంత పెద్ద మొత్తాన్ని తను జీవితాంతం కష్టపడినా చెల్లించలేదు! అయినా చేసేదేమీ లేదు- ఆసుపత్రికి డబ్బు కట్టాల్సిందే! వణికే చేతులతో కవరును తెరిచిందామె బిల్లు చివర్లో‌ రంగు ఇంకుతో వ్రాసిన అక్షరాలు ఆమెను ఆకర్షించాయి.*

*"ఒక పెద్ద గ్లాసెడు పాలద్వారా ఈ బిల్లు మొత్తం పూర్తిగా చెల్లించబడింది."*

*దయ కలిగి ఉండాలి. ఇతరులకు సహాయం చేయాలి. మన కరుణ, సహాయం చేసే గుణం తిరిగి మనకెలా అక్కరకు వస్తాయో ఎవ్వరమూ చెప్పలేం. 

******************ధర్మో రక్షతి రక్షితః**********

Telugu quiz | language quiz | తెలుగు భాష ప్రశ్న వినోదము| ammammachepinak...